Η ψηφιακή κουλτούρα αναφέρεται στην αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο η τεχνολογία επαναδιατυπώνει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε ως άνθρωποι. Ξεφεύγει από το πώς η τεχνολογία έχει περιλάβει την καθημερινότητά μας και ότι απλά δεν είναι τόσο κοσμική ή περιορισμένη στο διαδίκτυο ή στις σύγχρονες τεχνολογικές συσκευές, αλλά μάλλον βρίσκεται συνυφασμένη με τις καθημερινές δραστηριότητες των ανθρώπων (Miller, 2010). Αυτό σημαίνει ότι η ψηφιακή μας ζωή, και η συνηθισμένη ζωή, σταδιακά γίνονται πιο αραιές (GDS, 2020). Η ψηφιακή κουλτούρα και η ψηφιοποίηση αύξησαν την υιοθέτηση τόσο από εταιρείες όσο και από ιδιώτες κατά τη δεκαετία του 2010 ως αποτέλεσμα της εκθετικής επέκτασης του διαδικτύου και της δημοτικότητας των κινητών συσκευών όπως τα έξυπνα τηλέφωνα (smartphone). Αυτό έχει δημιουργήσει διάφορες ψηφιοποιημένες μορφές μεταφοράς πληροφοριών, όπως μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς και απομακρυσμένη εργασία, ειδικά από το 2020 και μετά λόγω των περιορισμών του COVID-19 (Spacey, 2021).
Ταυτόχρονα, η ανεργία των νέων στην ΕΕ έφτασε σε ιστορικό υψηλό στο 25% το 2013 ως αποτέλεσμα της ύφεσης του 2008 και μειώθηκε δραματικά μέχρι το 2020 όταν αυξήθηκε ξανά λόγω της πανδημίας COVID-19 (Eurostat, 2021). Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές σε περιοχές όπου η οικονομική κρίση είχε δραστικές επιπτώσεις όπως οι χώρες της Μεσογείου και της Ανατολικής Ευρώπης και σε αγροτικές περιοχές των εν λόγω εθνών (Berigel, Lendzhova & Neagu, 2021). Καθώς όλο και περισσότεροι νέοι ήθελαν να επανέλθουν στο εργατικό δυναμικό, ήταν ζωτικής σημασίας οι εργοδότες να βρουν καινοτόμους τρόπους για να δώσουν κίνητρα και αυτό που ήταν, ένα αποδυναμωμένο και αποθαρρημένο εργατικό δυναμικό.
Ένας τρόπος με τον οποίο οι εταιρείες έχουν προσελκύσει περισσότερους νέους υπαλλήλους είναι μέσω της εξ αποστάσεως εργασίας. Οι νέοι σήμερα τείνουν να ζητούν περισσότερη ευελιξία και η απομακρυσμένη εργασία τους έδωσε όλους τους πόρους που θα χρειάζονταν για να ολοκληρώσουν την εργασία τους ενώ βρίσκονταν σε συνηθισμένο περιβάλλον που αναμένεται να βελτιώσει την παραγωγικότητα (Grinuite, 2021).
Η ψηφιακή κουλτούρα επιτρέπει επίσης την περαιτέρω εμφάνιση των θέσεων εργασίας που είναι επίσης πιο ποικιλόμορφες και πιο συγκεκριμένες ώστε να καλύπτουν την πληθώρα των δεξιοτήτων που έχουν οι νέοι. Η ψηφιοποίηση επιτρέπει ένα δίκτυο εργασίας στο οποίο οι εργαζόμενοι μπορούν να εμπλακούν και να αποκτήσουν ταλέντα εύκολα. Ως αποτέλεσμα, πολλοί εργαζόμενοι για νέους που υιοθετούν την ψηφιακή κουλτούρα είναι πιο ευέλικτοι στην εργασία και είναι πιο εστιασμένοι στην αποστολή σκοπού και στην ενσωμάτωση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής (Buchanan, Kelly & Hatch, 2016). Στην πραγματικότητα, μετά την υιοθέτηση της ψηφιακής κουλτούρας, οι νέοι λένε ότι είναι τέσσερις φορές πιο αφοσιωμένοι και πέντε φορές πιο ενδυναμωμένοι (MindForest, 2016).
Επιπλέον, η ψηφιακή κουλτούρα βοηθά στην κατάρρευση των ιεραρχικών δομών των επιχειρήσεων. Όλο και περισσότερο, οι επιχειρήσεις απομακρύνονται από μια κεντρική και από πάνω προς τα κάτω ιεραρχία, καθώς υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη κατανόησης των εσωτερικών αναγκών των εργαζομένων (GDS, 2020). Αυτό επιτρέπει στους υπαλλήλους και τους διευθυντές να έχουν μια πιο προσοδοφόρα και ολοκληρωμένη αλληλεπίδραση, η οποία με τη σειρά της θα προωθήσει την παραγωγικότητα. Αν και προσφέρει επίσης έναν τρόπο διαφύλαξης των ηθών και της δομής της επιχείρησης για το μέλλον.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η νεολαία βρίσκεται στο επίκεντρο της ενθάρρυνσης της καινοτομίας στο χώρο εργασίας και η ψηφιακή κουλτούρα τους επιτρέπει να το εκπληρώσουν. Η κατοχή προηγμένων ψηφιακών εργαλείων μπορεί να επιτρέψει στους νέους να επιδείξουν βελτιωμένη δημιουργικότητα και λεπτές τεχνικές που μπορεί να είχαν προηγουμένως καλυφθεί λόγω έλλειψης τέτοιας κουλτούρας που της επέτρεψε να ανθίσει. Οι εργοδότες είναι πιο πιθανό να εκτιμήσουν το ταλέντο των νέων για να τους διατηρήσουν ως πολύτιμο πλεονέκτημα για την επιχείρησή τους (Van Vilet, 2018).
Συμπερασματικά, μετά την οικονομική κρίση και την πανδημία COVID-19, η ψηφιακή κουλτούρα έχει αυξηθεί τόσο από την υιοθέτηση των νέων όσο και από την αποδοχή από τον εργοδότη της εν λόγω στρατηγικής. Είναι σαφές ότι η ψηφιακή κουλτούρα έχει διευκολύνει τότε την ενθάρρυνση και την καινοτομία πολλών νέων που ήταν άνεργοι για παρατεταμένες χρονικές περιόδους ή σε περιβάλλον εργασίας που εμπόδιζε την καινοτομία και τη δημιουργικότητά τους (GDS, 2020). Ωστόσο, υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των κρατών της ΕΕ με υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων και το ποσοστό υιοθέτησης της ψηφιακής κουλτούρας· είναι πιο αργό. Αυτές οι χώρες περιλαμβάνουν εκείνες κατά μήκος της Μεσογείου και της Ανατολικής Ευρώπης (Eurostat, 2021). Ως εκ τούτου, χρειάζεται περισσότερη δουλειά προκειμένου ορισμένοι πολιτισμοί να κατανοήσουν τον ψηφιακό πολιτισμό και τη σημασία του.
0 σχόλια