Όπως συζητήθηκε στην προηγούμενη ανάρτηση ιστολογίου μας σχετικά με αυτό το θέμα, τα συνδεδεμένα ανοιχτά δεδομένα ή LOD είναι μια διαδικτυακή ανάπτυξη — μέρος του σημασιολογικού ιστού — η οποία έχει τη δυνατότητα να έχει τεράστια επίδραση στον πολιτιστικό και εκπαιδευτικό τομέα ιδιαίτερα. Όπως παρουσιάσαμε προηγουμένως, το LODLAM, το οποίο σημαίνει συνδεδεμένα ανοιχτά δεδομένα για βιβλιοθήκες, μουσεία και αρχεία, είναι το όνομα που δόθηκε σε αυτόν τον τομέα εργασίας—τα έργα που έχουν ήδη αναληφθεί περιλαμβάνουν την ψηφιοποίηση και τη σύνδεση συνόλων δεδομένων από όλα τα είδη αρχείων και καταλόγων αντικειμένων που περιέχονται σε συγκεκριμένα ιδρύματα, καθώς και λιγότερο ακαδημαϊκά δομημένα παραδείγματα, όπως διαδικτυακά παιχνίδια και εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς εμπλουτισμού σε μαθησιακά και εκπαιδευτικά πλαίσια για την εισαγωγή των νέων σε συγκεκριμένους τομείς γνώσης ή την υποστήριξη της επίσημης μάθησής τους ή της μάθησης σε εξωσχολικά πλαίσια. Μια εργασία που δημοσιεύθηκε από τις Πανεπιστημιακές Βιβλιοθήκες της Κολομβίας το 2013 αναφέρει στο συμπέρασμά της ότι «τα συνδεδεμένα ανοιχτά δεδομένα προσφέρουν έναν νέο τρόπο για τα ιδρύματα πολιτιστικής κληρονομιάς να μοιράζονται τα εκθέματά/ευρήματά τους με ένα ευρύτερο κοινό και να αλλάζουν την παραδοσιακή σχέση μεταξύ του κατόχου της γνώσης, του διερμηνέα γνώσης, και του καταναλωτή της γνώσης», και είναι σαφές από τα επιτεύγματα των υφιστάμενων προσπαθειών ότι αυτό είναι αλήθεια. Υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια στον κόσμο της πολιτιστικής κληρονομιάς για τη μετάφραση δεδομένων στην απαιτούμενη μορφή RDF και την ανάπτυξη νέων διεπαφών και εφαρμογών που μπορούν να χρησιμοποιήσουν και να κατανοήσουν άνθρωποι και μηχανές, καθώς αυτό θα προσθέσει μόνο την εμπειρία τόσο των ιδρυμάτων όσο και των εργαζομένων στον πολιτιστικό τομέα και στο ευρύ κοινό που επιδιώκει να ασχοληθεί με αυτές τις τεράστιες ποσότητες γνώσης και πληροφοριών.
Αυτό για το οποίο ελπίζει το έργο DCD είναι η πιθανότητα ότι, εάν οι νέοι ενταχθούν από νωρίς σε αυτόν τον αναπτυσσόμενο τομέα ανταλλαγής δεδομένων και πληροφοριών, θα τους δοθεί η δυνατότητα να ηγηθούν σε αυτές τις εξελίξεις και να δημιουργήσουν νέους δρόμους για ανάπτυξη και επέκταση που θα εξυπηρετούν πραγματικά τις νεότερες γενιές και θα διασφαλίσουν την πρόοδο των φορέων του πολιτιστικού τομέα και στο μέλλον. Πραγματικά δεν υπάρχει όριο στο είδος των δεδομένων που μπορούν να γίνουν προσβάσιμα με αυτόν τον απόλυτα συνδεδεμένο τρόπο—κάθε είδους πολιτιστικά δεδομένα (που περιγράφονται από τη Mia Ridge ως «δεδομένα για αντικείμενα, δημοσιεύσεις (όπως βιβλία, φυλλάδια, αφίσες ή μουσικές παρτιτούρες), αρχειακό υλικό, κ.λπ., που δημιουργήθηκε και διανέμεται από μουσεία, βιβλιοθήκες, αρχεία και άλλους οργανισμούς»—δηλώνει επίσης ότι «τα δεδομένα μπορούν να αναφέρονται σε διαφορετικούς τύπους περιεχομένου, από μεταδεδομένα ή αρχεία θανάτου (βασικοί τίτλοι, ονόματα , ημερομηνίες, τόπους, υλικά, κ.λπ. μιας εγγραφής καταλόγου), σε ολόκληρα αρχεία συλλογής (συμπεριλαμβανομένων δεδομένων όπως ερευνημένες και ερμηνευτικές περιγραφές αντικειμένων, βιβλιογραφικά δεδομένα, σχετικά θέματα και αφηγήσεις) σε πλήρη ψηφιακά υποκατάστατα ενός αντικειμένου, εγγράφου ή βιβλίου ως εικόνες ή μεταγραμμένα κείμενα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου λειτουργίας των συνδεδεμένων ανοιχτών δεδομένων βρίσκεται στο Museum API Wiki, το οποίο απαριθμεί πενήντα και πλέον API μουσείων, γκαλερί, βιβλιοθήκης και αρχείου ή «διεπαφή προγραμματισμού εφαρμογών» και πηγές αναγνώσιμες από μηχανές, για ανοιχτά πολιτιστικά δεδομένα—υπάρχει μεγάλη γκάμα ιστοτόπων, εφαρμογών και παιχνιδιών που έχουν δημιουργηθεί χρησιμοποιώντας αυτά τα ανοιχτά πολιτιστικά δεδομένα, αλλά για διάφορους λόγους τα σύνολα δεδομένων εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σχετικά σπάνια. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από διάφορες πτυχές των LOD όπως φαίνεται—η ασυνέπεια στον τρόπο με τον οποίο οι πληροφορίες αδειοδοτούνται και μορφοποιούνται ώστε να τοποθετούνται στο διαδίκτυο σημαίνει ότι οι άνθρωποι είτε δεν μπορούν είτε δεν θέλουν να έχουν πρόσβαση στις πληροφορίες τους με αυτόν τον τρόπο. Επίσης, πολλά από τα δεδομένα τοποθετούνται στο διαδίκτυο χωρίς εικόνες λόγω ζητημάτων πνευματικών δικαιωμάτων και καθώς οι περιγραφές συχνά μορφοποιούνται με τρόπο που δεν είναι ενδιαφέρον ή ελκυστικός για το ευρύ κοινό—μια μεγαλύτερη κατανόηση της δυνατότητας χρήσης ανοιχτών δεδομένων από ανθρώπους από όλους τους τομείς της κοινωνίας και όχι μόνο από ειδικούς ή επαγγελματίες θα επέφερε βελτίωση σε αυτό το ζήτημα.
Τελικά, εναπόκειται σε εκείνους που αναπτύσσουν εφαρμογές και προγράμματα να έρθουν σε επαφή μεταξύ χρηστών και ιδρυμάτων και να ενσωματώσουν τις ανάγκες και των δύο μερών, προκειμένου να αυξήσουν την προσβασιμότητα και συνεπώς τη χρήση αυτών των καινοτόμων τεχνολογιών. Το έργο DCD προσπαθεί να φέρει κοντά και τα τρία αυτά μέρη με μακροπρόθεσμη άποψη και ιδιαίτερη εστίαση στην υποστήριξη των νέων για να εμπλακούν και να επηρεάσουν αυτόν τον εκκολαπτόμενο τομέα πολιτιστικής διατήρησης και εκπαίδευσης.
0 σχόλια